5 februari 2020 heb ik de cursus Massage bij een Frozen Sholder gevolgd. Letterlijk vertaald betekent ‘Frozen sholder’ bevroren schouder. Het staat voor bewegingsverlies in de schouder. Als je last hebt van een frozen shoulder, kun je je schouder en arm beperkt bewegen.
Kogelgewricht
De schouder is een kogelgewricht. De bolvormige kop van de bovenarm (humerus) past in een ondiepe kom van het schouderblad (scapula). Het kapsel, dat bestaat uit stug verbindingsweefsel, omgeeft het gewricht en speelt een belangrijke rol bij de bewegingsmogelijkheden van het gewricht.
Ontstoken kapsel
Als een frozen shoulder ontstaat, raakt het kapsel ontstoken en stijf. De ontsteking veroorzaakt verklevingen in het kapsel dat zich rond het gewricht bevindt. Hierdoor worden de bewegingsmogelijkheden van het schoudergewricht beperkt.
Twee tot vijf procent van de Nederlandse bevolking krijgt in zijn leven last van een frozen shoulder. De aandoening komt het meest voor bij vrouwen tussen de veertig en zeventig jaar.
Oorzaak van een frozen shoulder
De oorzaken van een frozen shoulder zijn niet altijd bekend, maar kunnen te maken hebben met een onderliggend ontstekingsproces. Een frozen shoulder kan ontstaan:
- Na een val of na ontwrichting van de schouder.
- Als reactie op een peesontsteking of slijmbeursontsteking aan de schouder.
- Na een beroerte.
- Na een langdurige bewegingsbeperking als gevolg van een ongeluk of operatie aan het schoudergewricht.
Uit studies is gebleken dat een frozen shoulder vaker voorkomt bij mensen met:
- Diabetes.
- Hartproblemen
- Schildklieraandoeningen
- Een klinische depressie
- De ziekte van Parkinson.
Symptomen van een frozen shoulder
Het eerste symptoom waar je bij een frozen shoulder last van hebt is een beperkte bewegingsmogelijkheid. Als je moeite hebt om je arm boven je hoofd te tillen, voor je lichaam langs te grijpen of je arm achter je rug te bewegen, dan heb je wellicht een probleem met de bewegingsruimte van je schouder.
Drie stadia van frozen shoulder
Doorgaans zijn er bij een frozen shoulder drie stadia met ieder zijn eigen symptomen te herkennen:
In het eerste stadium, dat ongeveer één tot negen maanden kan duren, is de pijn het hevigst, met een neiging tot hevige spierspasmen. Beweging van het gewricht is alleen beperkt mogelijk. In deze fase is het belangrijk om de schouder niet door de pijngrens heen te bewegen. In deze fase mag er nog niet gemasseerd worden.
In het tweede stadium treedt er stijfheid op en is het bewegingsverlies het grootst. De pijn blijft aanwezig, maar is vaak minder hevig. Dit stadium varieert van twee tot twaalf maanden. Massage beperkt zich in dit stadium tot de spieren die niet direct in verband staan met het ontstoken schoudergewricht. Deze behandeling kan het verdragen van de pijn vergemakkelijken.
In het laatste stadium, de herstelfase, verbetert de schouderfunctie zich weer. Dit kan tevens twee tot twaalf maanden in beslag nemen. Geleidelijk aan verdwijnt de stijfheid en de pijn vanzelf. Massage kan het herstelproces in dit stadium bevorderen.
